اردوی مشهد
اردوی مشهد ۹۵/۲/۸
دبیران و دانش آموزان دبیرستان تیزهوشان شهید بهشتی بیرجند
کیست مارا روز اردو هم نفس سالکی ، هادی نیا ، مزگی و بس
زاهدی ، باقریان ، رستم نژاد خوش به حال ما نه کم ، خیلی زیاد
گل محمد با سموئی هم نفس این سموئی با موبایلش هم قفس
جملگی آماده گشته پای کار با حسن زاده ، به جز این سبزه کار
صبح عازم سوی مشهد می شویم با زیارت خوش معطر می شویم
در مسیر راه گاهی بچه ها یاد می کردند از احوال ما
رشوه ها دادند از چیپس و پفک تا به دست آرند نمره با کلک
کشتی ما ظهر بر تربت نشست تا که خوردی ران مرغ باید بجست
قبل مغرب در حرم بودیم ما صحن جمهوری و یک دنیا صفا
آن نماز با صفا وقت غروب پاک گرداند دل ما از عیوب
صبح دیگر خواب ماندیم تا به هشت خستگی ها از تن ما دور گشت
بازدید از موزه هم مقبول بود نا هماهنگی کمی معمول بود
عصر می گیریم یک واحد ز سیر تا نمانیم ما عقب در پز ز غیر
ساعتی هم راه پیمودیم ما تا رسیدیم سرزمین موج ها
سرزمین موج ها دریا شده گویی اینجا محشری بر پا شده
مردگان مایو به تن جای کفن سرسره بهر عذاب این بدن
نام ها این جا چه عالی گشته است سرسره ها آبیاری گشته است
شیب و پیچ و آب و احساس سقوط جای تنگ و ظلمت و پایان به شوط
ترس و وحشت ، استرس ، احساس مرگ لحظه ای از قبر را کردیم درک
رود از دریا میان بگرفته است هوش از مردم عیان بگرفته است
هر کسی با زور یا حیلت چه خوب می کشد از زیر آن دیگر تیوپ
چاله ای کندند این جا از فضا پر نمی گردد به جز با پول ما
سوت و جیغ و داد و فریاد و هوار لذتی دارد برای مردمان پولدار
روز دیگر صبح خیلی زود بود مقصد ما شهر نیشابور بود
در اتوبوس حضرت مزگی نژاد یاد نیشابور می کردی زیاد
گفتگو از خاطرات روز بود روزها از عهد دقیانوس بود
خاطراتی بود از عهد شباب چند سوالی را ندادی او جواب
در قدمگاه چون قدم بگذاشتیم عکس های ویژه هم برداشتیم
قصدمان تفریح در دررود بود حیف این راننده مان مغضوب بود
می رویم باغرود گر دررود نیست درب آن هم روی ما مفتوح نیست
باز می گردیم ما شرمندگان سوی عطار و کمال الملک مان
قبر خیام و خرید از غرفه ها سنگ فیروزه کمی از تحفه ها
چون زیارت کرده ایم محروق را با جماعت خوانده ایم مفروض را
عاقبت پایان شد این گشت و گذار سوی موطن روی خود را واگذار
پس غنیمت دان در این پایان شعر قدر لطف جمله یاران را به مهر
یشکر المخلوق را ای سبزه کار جای سوغات خراشادی بیار
علی مراد سبزه کار – دبیر ریاضی
شازده کوچولو
شازده کوچولو به فانوسبان نگاه کرد و حس کرد این مرد را که تا این حد به دستور وفادار است دوست می دارد...
شازده کوچولو
شازده کوچولو پرسید: تو که هستی؟ چه خوشگلی!
روباه گفت: من روباه هستم.
شازده کوچولو به او تکلیف کرد که بیا با من بازی کن. من آنقدر غصه به دل دارم که نگو.
روباه گفت: من نمی‌توانم با تو بازی کنم. مرا اهلی نکرده‌اند.
شازده کوجولو آهی کشید و گفت: ببخش!
اما پس از کمی تأمل باز گفت: اهلی کردن یعنی چه؟
روباه گفت: اهلی کردن چیز بسیار فراموش شده‌ای است یعنی علاقه ایجادکردن
شازده کوچولو
روباه گفت: تو هنوز برای من پسربچه‌ای بیش نیستی مثل صدهاهزار پسربچه دیگر و من نیازی به تو ندارم. تو هم نیازی به من نداری. من برای تو روباهی هستم شبیه به صدهاهزار روباه دیگر. ولی تو اگر مرا اهلی کنی هردو به هم نیازمند خواهیم شد. تو برای من در عالم همتا نخواهی داشت و من برای تو در دنیا یگانه خواهم بود
هرتا مولر
آدم ها تمام نمی شوند
آدم ها نیمه شب
با همه ی آنچه
در پس ذهنتو برایت باقی گذاشته اند
به تو هجوم می آورند!
نویسنده: هرتا مولر