دلنوشته های من در راهیان نور

 

( یکی از سر شاخه های رود کارون واقع در نزدیکی آرامگاه شوش دانیال. عکاس : خودمون)   

و رود همچنان در دل شهر جریان دارد.

با غرور و پر صلابت می تازد و به پیش میرود. از هیچ چیزی بیم ندارد. نه بیم خشکسالی و نه بیم از آلودگی.

همواره در بستر خود پیشروی می کند و به سوی مقصد می شتابد.

عجله ی او برایم تا حدی قابل درک است.

شاید اگر من هم قرار بود جای پای بزرگ مردان دو عالم را در آغوش بگیرم و غرق در خاک پایشان شوم، مثل او در هول و ولای رفتن بودم.

جاوید باش ای کارون ... . 

نویسنده : خودم


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.